مرگ عمران صلاحي
دوستش داشتم. آرامش اش را دوست داشتم. خالصي اش را.
هر ده سال يکبار از محل کارش به من زنگ ميزد. آخرهاي ده سال بايد باشد حالا، اما زنگ نخواهد زد. چون بازنشسته هم شده بود.
يادم نميآيد روز، عمران را ديده باشم. ياد ماندني ترش هم شبي است که در مدرسه اي در ميدان راه آهن براي جماعت شعر ميخوانديم.
چند سال پيش، اراذل و اوباش حکومتي ريختند به خاطر طنزش، دفتر نشريه اي را زير و رو کردند. او اما جا نزد. فقط اسم خودش را کرد «شکرچيان» !
ميهن غمزده ي ما حالا طنزنويسي مستقل و آزاده را از دست ميدهد.
تسليتِ من به هفتاد ميليون.
-----------------------------------
در باره عمران صلاحي مفصل در وبلاگ نيوز بخوانيد. .www.blognews.ir
نظر های شما (0)
بازگشت به صفحه نخست 